الکسیا پوته‌یاس ؛ مثل مسی در بهترین فصل
تاریخ انتشار: ۴ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۲۱۸۶۵۳
الکسیا پوته‌یاس، ستاره تیم زنان بارسلونا، در ماه‌های اخیر با درخشش خود توجه بسیاری را جلب کرده است.
به گزارش "ورزش سه" و به نقل از هفت‌یک، اگر شما پیش از این به مویِت دل وایِس، شهری کوچک در فاصله 25 کیلومتری بارسلونا، رفته باشید، می‌دانید که در آن خبری از عظمت و شکوه پایتخت کاتالونیا نیست. وقتی در حال عبور از خیابان هستید هیچ یک ساخته‌های گائودی روبروی‌تان ظاهر نمی‌شود و کلیساهای بزرگ با معماری قرون وسطایی دیده نمی‌شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
پوته‌یاس در سال 1994 در مویِت دل وایِس به دنیا آمد، اولین بازی‌‌هایش را در میدانی نزدیک به ساختمان شهرداری انجام داد و تنها دختر در میان جمع پسرانی بود که فوتبال بازی می‌کردند. داستان او همیشه به شکلی غیرقابل اجتناب با بارسلونا گره خورده، باشگاهی که در قلب او جای دارد اما مسیرش برای تبدیل شدن به معروف‌ترین بازیکن زن آنها چندان هموار نبوده است.
پوته‌یاس که در رای‌گیری گاردین هم به عنوان بهترین فوتبالیست زن دنیا در سال 2021 انتخاب شد، اولین بار در سال 2006 پس از چهار فصل حضور در باشگاه محلی سنتر دی اسپورتز (Centre d’Esports) سابادل به بارسلونا پیوست. اما این رویا چندان بلند نبود. تغییر ساختار باشگاه در فاصله یک سال بعد باعث شد که پوته‌یاس تیمی نداشته باشد و مجبور شود به دنبال باشگاه دیگری بگردد. ژاوی یورنس که در آن زمان در روند توسعه تیم فوتبال زنان بارسلونا سهیم بود و نهایتا یک سال بعد مربی پوته‌یاس شد، می‌گوید:” البته من با خودم فکر کردم که دوباره او را می‌بینم. فقط باید منتظر زمان درست می‌ماندیم.”
پوته‌یاس مانند بسیاری دیگر از بازیکنان به رده نوجوانان اسپانیول، باشگاه محلی رقیب بارسلونا، پیوست و پنج سال در این تیم بازی کرد. او اولین بازی‌اش در رده بزرگسالان را در 16 سالگی انجام داد، در آخرین فصل حضورش در اسپانیول به یکی از اعضای ترکیب اصلی تیم اول تبدیل شد و با بازی کنار بازیکنان ملی‌پوش اسپانیایی مانند وِرو بوکِته، مارتا تورِخون و سیلویا مِسِگِر تجربیاتی به دست آورد.
اما در سال 2011 پس از مدت‌ها حضور در این تیم، پوته‌یاس تصمیم گرفت به والنسیا رفته و قراردادی را با لوانته به امضا برساند. در آن زمان شهرت او در همه جا پخش شده بود: در دورانی که فوتبال زنان به ندرت جایی در روزنامه‌ها داشت، پیوستن او به باشگاهی جدید توجهی غیرمعمول را به خود جلب کرد. آنتونیو کونترراس، مربی او در لوانته، می‌گوید:” او به تازگی مدال برنزی را با تیم ملی زیر 17 ساله‌های اسپانیا کسب کرده بود و همه درباره این که ما چطور الکسیا را جذب کردیم، حرف می‌زدند.”
او اضافه می‌کند:” الکسیا یکی از بازیکنانی بود که می‌توانست تعیین‌کننده باشد. بازیکنان بزرگی در آن زمان در رختکن تیم ما حضور داشتند، بازیکنان کهنه‌کار و کاپیتان‌های تیم ملی… و ما می‌دانستیم باید بازیکنانی مانند الکسیا را پیدا کنیم.” پوته‌یاس در لوانته با محیطی کاملا حرفه‌ای روبرو شد، آن هم در زمانی که فوتبال زنان در مجموع چندان حرفه‌ای نبود- موضوعی که به اعتقاد کونترراس نکته‌ای کلیدی در مسیر پیشرفت او بود.
پوته‌یاس در تمامی دیدارهای آن فصل به میدان رفت و 15 گل در 34 بازی به ثمر رساند و همچنین مهارت‌های تکنیکی و تاکتیکی‌اش با یا بدون توپ را بهبود بخشید. کونترراس که از شنیدن این که پوته‌یاس حالا از سرخیو بوسکتس به عنوان یکی از الگوهایش یاد می‌کند، خوشحال است، اظهار داشت:” وقتی او به اینجا آمد، من به او گفتم تو باید بدون توپ بازی کنی. الگو قرار دادن بوسکتس یعنی تمرکز روی چگونگی جاگیری در زمین و چگونگی پس گرفتن توپ. من از این موضوع خوشحالم که الکسیا به دنبال این تعادل بین ژاوی و بوسکتس است.” کونترراس همچنین به توانایی پوته‌یاس در به خاطر سپردن تمام حرف‌هایی که به او زده می‌شود برای بهبود بخشیدن بازی‌اش اشاره می‌کند. او به خاطر می‌آورد:” کفش‌های او همیشه تمیز بودند. او همین قدر باکلاس است.”
با این حال، فصل درخشان پوته‌یاس در لوانته تحت الشعاع از دست دادن ناگهانی پدرش که وقتی او فقط 17 سال داشت از دنیا رفت، قرار گرفت. در تابستان پس از آن، یورنس با پوته‌یاس دیدار کرد تا درباره آینده‌اش صحبت کند و شانس بازگشت به بارسلونا را به او پیشنهاد کرد. کونترراس به یاد دارد که الی، مادر پوته‌یاس، چطور با او تماس گرفت تا این خبر را بدهد. او می‌گوید:” مشخصا این فقدان بزرگی برای لوانته بود. اما من به او گفتم گوش کن الی، اگر الکسیا از این تیم جدا شود باید به تیمی برود که جز سه تیم برتر باشد. وقتی آنها به من گفتند که تیم مدنظر بارساست، دیگر حرفی برای زدن نداشتم.”
یورنس تایید می‌کند که بارسلونا همیشه شرایط پوته‌یاس را زیرنظر داشت و او در طول این سال‌ها به عضوی مهم از تیمش تبدیل شده بود. از نظر او، پوته‌یاس همیشه مسئولیت‌پذیر و متعهد بود اما در عین حال بسیار رقابت‌جو هم بود. یورنس به یاد می‌آورد:” زمانی بود که من اغلب پس از دقیقه 60 یا 75 او را تعویض می‌کردم. یک روز در مینی اِستادی، او با من دست نداد و به یک بطری آب لگد زد، واقعا عصبانی بود. این از نظر من اتفاق مثبتی بود.”
پوته‌یاس در بارسلونا به بازیکنی پخته و با اعتماد به نفس تبدیل شد. یورنس که بین سال‌های 2012 تا 2017 هدایت او را برعهده داشت، می‌گوید:” او شخصیت بسیاری در بیرون از زمین فوتبال کسب کرد. او در بازی هم از تجربیاتش درس می‌گیرد، خصوصا از شکست‌هایی که متحمل می‌شود.” یکی از این شکست‌ها، باخت بارسلونا برابر لیون در فینال لیگ قهرمانان 2019 بود. پوته‌یاس آن روز حاضر نشد مدال نقره‌اش را در بیاورد تا به خاطر داشته باشد که این تیم تا کجا پیش رفت و هنوز چه مسیری را در پیش دارد. یورنس اضافه می‌کند:” الکسیا هیچ محدودیتی برای خودش متصور نیست، او همیشه بیشتر می‌خواهد.”
زمانی بود که به نظر می‌آمد رسیدن به جوایز ارزشمند رویایی دور از دسترس برای پوته‌یاس است. در حالی که او همیشه بازیکنی با استعداد بود اما اغلب نادیده گرفته می‌شود و زیر سایه بازیکنان گلزنی قرار می‌گرفت که با پاس‌های جادویی‌اش زمینه گلزنی آنها را فراهم می‌کرد. اما آن دوران به پایان رسیده است: پوته‌یاس امسال تقریبا تمامی جوایز انفرادی را به واسطه عملکرد درخشانش در بارسلونا به دست آورد، این اجماع جمعی‌ای بود که به ندرت در فوتبال زنان رخ داده است. حالا وقتی الکسیا پوته‌یاس بازی می‌کند، به سختی می‌توان کسی را پیدا کرد که به او خیره نشود.
فوتبال بانوانمنبع: ورزش 3
کلیدواژه: فوتبال بانوان فوتبال زنان او همیشه تبدیل شد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۲۱۸۶۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
راز ماندگاری پیکه در فوتبال؛ عشق به بارسا!
جرارد پیکه در مصاحبه‌ای مدعی شد که اگر بارسلونا نبود، او در سن ۳۰ سالگی بازنشسته می‌شد!
به گزارش "ورزش سه"، جرارد پیکه، اسطوره بارسلونا، در مصاحبه‌ای اطمینان داد که تنها عشق او به باشگاه بوده که او را در آخرین بخش از دوران حرفه‌ای نجات داده است. ستاره سابق ۳۷ ساله در نوامبر فصل گذشته به‌طور ناگهانی بازنشسته شد و از بسیاری از دستمزدهایش که از قراردادش باقی مانده بود صرف نظر کرد تا به وضعیت اقتصادی باشگاه کمک کند.
این مدافع میانی ۱۵ سال را در تیم اصلی بارسلونا گذراند. او در نوجوانی آکادمی را ترک کرد و به منچستر یونایتد پیوست. در سال ۲۰۰۸ پس از ۴ سال حضور در شیاطین سرخ به بارسا بازگشت. در این گفت‌وگو از او پرسیده شد که آیا پس از بازگشت به بارسلونا شانس رفتن به منچستر یونایتد یا منچستر سیتی را داشته و مایل به این انتقال بوده است یا خیر.
او پاسخ داد: «نه نه، واقعا نه. در دوران بازی‌ام، لحظه‌ای بود که اگر بارسلونا نبود فوتبال را رها می‌کردم. وقتی که ۳۰ ساله بودم اگر بارسلونا نبود فکر نمی‌کنم که می‌توانستم برای تیم دیگری بازی کنم. چون خسته بودم، قبل از آن یک دوران طولانی را گذرانده بودم و بارسلونا برایم همه چیز بود.
اگر پس از آن چهار یا پنج فصل بعد بازی کردم به این دلیل بود که در بارسلونا بودم و عشقم به این باشگاه حس عجیب و بی‌سابقه‌ای بود. در غیر این صورت مطمئن نیستم که می‌توانستم فوتبالم را ادامه دهم و قطعا بازنشسته می‌شدم.»
کانال عصر ایران در تلگرام
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند